Antón Lamazares

Nota de prensa y C.V.

 1. ¿Qué es alfabeto 

Delfín? Delfín es el nombre de mi padre. El Alfabeto Delfín nace como homenaje a él. 
Delfín é ó nome de meupai. O Alfabeto Delfín nace como homaxe á il. 

 2. ¿Cuándo y por qué surge esa necesidad de crear un alfabeto? 
En esta carta a mi amigo el poeta Juan Carlos Mestre tiene la respuesta... 

VIERNES DE DOLORES 2017 
PARA JUAN CARLOS MESTRE 
¡SALUD SERAFÍN DE SIETE ALAS DE FUEGO: HACE CINCO AÑOS NACIÓ ALFABETO DELFÍN EN ESTAS MISMAS HORAS LAUS DEO¡ —QUERÍA YO AMANSAR EN ÉL EL CUCHILLO A LA SOMBRA DEL PAN...¡ —PORQUE EN UN PRINCIPIO ERA EL VERBO... PORQUE LA PINTURA ESTÁ NACIENDO AÚN Y SIEMPRE¡ —QUERÍA YO UN ALFABETO CRISTIANO Y LABRADOR: UNA TACITA DEL MISTERIO DE LAS ALDEAS DE LOS MONTES DE GALICIA. —UN ALFABETO HECHO CON LOS QUIEBROS DE LA HORMIGA DE LA TRUCHA DE LA ABEJA CON LOS QUIEBROS DE LOS PAJARILLOS EN EL ANCHUROSO AIRE. —UN ALFABETO HECHO COMO VI Y SOÑÉ DE MUY NIÑO HACER SUS NIDOS A LOS PAJARILLOS.OH...ALTÍSIMA INDUSTRIA DE LOS SIGLOS¡ —UN ALFABETO HECHO COMO OFRENDA AL ARCOÍRIS, A ÉL QUE SE LLEVABA LA LLUVIA A DORMIR EN EL REGAZO DE DIOS PARA TRAERLA DESPUÉS Y LAVARNOS LA VIDA. —PARA LOS BICHIÑOS Y COSAS Y COUSIÑAS SIN RABO HE ESCURRIDO DE MI SANGRE ALFABETO DELFÍN. SALUD AMIGO MESTRE Y SI FUERAS RACIMO TE CANTARÍA LA OROPÉNDOLACOMO RUBIALMENTE DICE USTED Y PUMBA PUMBAPUMBA 


Nesta carta ó meu amigho o poeta Juan Carlos Mestre tés a resposta... 

VIERNES DE DOLORES 2017
PRA JUÁN CARLOS MESTRE
¡SALUD SERAFÍN DE SETE ALAS DE LUME: FAI CINCO ANOS NACEU ALFABETO DELFÍN NESTAS MISMAS HORAS LAUS DEO¡ —QUERÍA EU AMANSAR NIL O CUCHILLO Á SOMBRA DO PAN...¡ —PORQUE NUN PRINCIPIAR ERA O VERBO... PORQUE A PINTURA ESTÁ A NACER AINDA E SEMPRE ¡QUERÍA EU UN ALFABETO CRISTIANO E LABRADOR: UNHA TACIÑA DO MISTERIO DAS ALDEAS DOS MONTES DE GHALICIA. —UN ALFABETO FEITO COS ROUSEOS DA FORMIGHA DA TROITA DA ABELLA COS ROUSEOS DOS PAXARIÑOS NO ANCHUROSO AIRE. —UN ALFABETO FEITO COMO VIN E SOÑEI DE RAPACIÑO FACER OS SEUS NIÑOS OS PAXARIÑOS. OUH... ALTÍSIMA INDUSTRIA DOS SIGLOS¡ UN ALFABETO FEITO COMO OFRENDA O ARCO DA VELLA A IL QUE LEVABA A CHOIVA A DORMIR NO COLO DE DIOS PRA TRAELA DESPOIS E LAVARNOS A VIDA. —PROS VICHIÑOS E COUSAS E COUSIÑAS RABELAS ESCOEI DO MEU SANGRE ALFABETO DELFÍN. SALUD AMIGHO MESTRE Y SI FUERAS RACIMO TE CANTARÍA LA OROPÉNDOLA COMO RUBIALMENTE DIS TÍ E PUMBA PUMBAPUMBA 

3.¿Por qué San Juan de la Cruz? 
Me encuentro a San Juan de la Cruz a los nueve años en el convento franciscano de San Antonio de Herbón. Cuando empecé a pintar, en los años 1974 y 1975, intentaba yo acercarme a un posible alfabeto.En el mes del Apóstol de 1972, en mi primera visita al British Museum me quedé MARAVILLADO con las estelas egipcias. Más tarde, a finales de los ochenta y primeros noventa, trabajo cuadros con el alfabeto latino (serie Letanías). Siempre me estuvo rondando la idea del alfabeto: en 2012 venturosamente nace Alfabeto Delfín. 
Atópome con San Juan de la Cruz ós nove anos no convento franciscano de San Antonio de Herbón. Cando principiéi a pintar, nos anos 1974 e 1975, quixen acercarme a un posible alfabeto. No mes do Apóstol do 1972, na miña visita primeira ó British Museum MARAVILLÁRONME as estelas eghipcias. Mais tarde, a finales dos ochenta e primeiros noventa, traballo cuadros co alfabeto latino (serie Letanías). Sempre estuvo rouseando en min a idea do alfabeto: en 2012 venturosamente nace Alfabeto Delfín. 

4. ¿Qué es lo más interesante de mezclar poesía y pintura? 
En el Alfabeto Delfín el sujeto del cuadro es el poema. Es decir pintar poema, pensamiento, palabras: nombrar el mundo, la vida. 
No Alfabeto Delfín o sugheto do cuadro é o poema. É decir pintar poema, pensamiento, palabras: nombrar o mundo, a vida. 

5. ¿Hay textos de tu autoría o siempre “traduces” a poetas que lees y admiras? 
Hay textos escogidos de poetas que son de mi agrado, y hay textos míos también. Hay poema, pensamiento, bromas, canciones populares... porque en mi pintura quiero que haya verano, otoño, invierno y primavera. 
Hai textos escolleitos de poetas que son do meu agrado, e textos meus tamén. Hai poema, pensamento, bromas, cantigas populares... porque na miña pintura quero que haxa vrao, outono, inverno e primavera. 

6. ¿Siempre has sido muy coherente en tu evolución y has mantenido el uso de materiales pobres así como una paleta bastante contenida. Ambas cosas son un recurso estético simplemente formal o son consecuencia de una búsqueda expresiva determinada? 
Intento que en mi pintura color, materia, expresión, composición, estén vivos y creciendo siempre. Que todo esto siga en pie, más la riqueza, la extrañeza del Alfabeto Delfín. Chateaubriand le pedía a todo arte belleza y misterio. A mí me gustaría que además fuera silvestre. 
Intento que na miña pintura color, materia, expresión, composición, estén vivos e a medrar sempre. Que todo esto sigha en pémais a riqueza, a extrañeza, do Alfabeto Delfín. Chateaubriand pedíalle a todo arte belleza e misterio. A min ghustaríame que fora silvestre tamén. 

7. ¿Crees que, como Pesqueira, tú pintas también tu pueblo?
Pesqueira pintó en su aldea, vivió y murió en su aldea. En el convento de Herbón aprendí a meditar y a soñar con mi aldea. Desde los 18 años me abrí al mundo para formarme: Inglaterra, Francia, Bélgica, Holanda, Alemania, Suiza, Italia, Turquía (cómo olvidar Santa Sofía, con sus escudos musulmanes y las capillas bizantinas, y las sepulturas prehelenísticas del museo arqueológico y el templo de Apolo en Dídima...), Estados Unidos, Marruecos, Siria, Jordania... Quiero decir que yo trabajo con la memoria, con las emociones de mi infancia: claro, qué duda cabe, que canto a mi aldea, a mi sangre. 
Pesqueira pintou na súa aldea, viviú e morreu na súa aldea. Ós nove anos marchei a estudiar o convento de Herbón: alí aprendín a meditar e soñar camiña aldea. Desde os 18 anos abrínme o mundo pra formarme: Inglaterra, Francia, Bélgica, Holanda, Alemania, Suiza, Italia, Turquía (cómo esquecer Santa Sofía, cos seus escudos musulmás e as capillas bizantinas, e as sepulturas prehelenísticas do museo arqueológhico e o templo de Apolo en Dídima), Estados Unidos, Marruecos, Siria, Jordania... Quero decir que eu traballo ca miña memoria, cas emociós da miña infancia: claro, qué duda cabe, que canto a miña aldea, a miña sangre. 

8. ¿Qué hay de tu infancia y de tu vida en tu pintura?
Todo. 
Todo. 

9. ¿Qué es más importante, el arte o la vida? 
Es el mismo asunto, el gran asunto.
É o mismo asunto, o asunto ghrande. 

10. ¿Cómo te planteas la pintura hoy día? 
San Juan de la Cruz puede ser el ejemplo idóneo de cómo un creador se acerca al caos: San Juan es matriz, raíz, temblor de infancia, de siembra. Él es un espejo excelso de purificación: un creador incomparable, conocedor atentísimo de las gracias de su época. Su plenitud, unidad, intensidad, pueden muy bien iluminar el caos que domina el arte de hoy y ayudarnos a la construcción de nuestra ALMA del siglo XXI. San Juan de la Cruz ben podría ser o eghemplo idóneo de cómo un creador se ten que acercar ó caos: San Juan é matriz, raíz, temblor de infancia, de semente. Il é un excelso espello de purificación: un incomparable creador, atentísimo conocedor das ghracias da súa época. A súa plenitude, unidade, intensidade, poden alumear doadamente o caos que domina hoxe a arte e axudarnos á construcción da nosa ALMA do siglo XXI.







Antón Lamazares nace en 1954 en Maceira, aldea de Lalín (Galicia), y estudia internado en el convento franciscano de San Antonio de Herbón. Conoce al poeta Carlos Oroza y a los pintores Laxeiro y Pesqueira, que se convertirán en sus primeros referentes, y opta por la formación autodidacta. En este sentido será crucial su largo viaje de 1972 por Inglaterra, Holanda y Francia para estudiar directamente la pintura de los maestros que venera: Van Gogh, Paul Klee, Rembrandt y Joan Miró; entre sus grandes referentes habrán de estar también Tàpies, Millares, Giacometti y Bacon, así como la tradición medieval y el arte oceánico y bizantino. Entre 1976 y 1979 es becado por la Deputación  de Pontevedra, el Ayuntamiento de Lalín y el Ministerio de Cultura. En 1978 traslada su residencia a Madrid, donde entabla estrecha amistad con el pintor Alfonso Fraile, el crítico de arte Santiago Amón y el neurólogo Alberto Portera. 

Durante los años ochenta expone su obra con las galerías Juana Mordó (Madrid), Elizabeth Franck (Bélgica) y Sala Gaspar (Barcelona). En 1987-1988 trabaja en Nueva York con una beca Fullbright, y en 1989-1990 en París, becado por la Cité des Arts. En el verano de 1988 viaja por Turquía para conocer el arte bizantino y el templo de Apolo en Didima, y cumplir promesas de adolescencia. De 1988 a 1991 trabaja en Salamanca, donde crea sus obras bifrontes y grandes polípticos sobre puertas de madera. En los años sucesivos realiza exposiciones en París, Colonia, Stutgart, Oporto y Basolea. Entre mayo y noviembre de 1996 permanece en Galicia, invitado por el CGAC, y pinta Gracias do lugar
En el 2000 viaja a Asís y Florencia para acercarse a San Francisco, al que dedica Follente Bemil. Entre 2004 y 2016 reside en Berlín; con el SEACEX se exhiben monográficas de su obra en Mestna Gallery (Piran, Eslovenia), Museo Kiscelli (Budapest) y Queen Sofia Spanish Institute (Nueva York), y con el Instituto Cervantes en Damasco y la Galería Nacional de Jordania. Expone además en la Estación Marítima (A Coruña, Un saco de pan duro), Centro de Arte Palacio Almundi (Murcía), Museo de Ourense (Alma en lunes), Centro Cultural de la Diputación de Ourense (Domus Omnia) y Museo de Pontevedra (Lamazares 1980-2010), entre otros.
En 2010 la Universidad de Santiago de Compostela le otorga su Insignia de Oro. En 2012, Nayra Sanz y Javier Fuentes presentan la película Tan Antiguo como el Mundo, en torno a su obra. Realizan nuevas exposiciones en Berlín y en Madrid, y presenta en México y Panamá su nueva serie Alfabeto Delfín, donde funde lo pictórico y lo poético a través de un alfabeto cristiano y labrador, con correspondencia con cada uno de los signos del alfabeto latino. Además, participa en la exposición internacional On the road, en Santiago de Compostela, dedicada a San Francisco de Asis con motivo de los 800 años de su peregrinación. En 2016 exhibe en el Círculo de Bellas Artes de Madrid su Alfabeto Delfín, y expone su obra en la Fundación Antonio Pérez de Cuenca. Desde el otoño de 2015 a la primavera de 2017 trabaja en Flor Novoneyra, homenaje a Uxío Novoneyra (1930-1999), a quien llama pai

© Copyright 2009-2024 TRINTA |  Aviso legal |  Política de cookies |  Favoritos |  Inicio